Museum van Bommel van Dam organiseert tijdens een landschapsproject met een aantal lezingen met als thema 'religieuze tendensen en het metafysische landschap in de collectie Van Bommel van Dam'. In deze lezingen wordt aandacht besteed aan werken van JCJ Vanderheyden en Joseph Semah. Tevens wordt werk van Ton Slits belicht bij de opening van het monument dat hij realiseert op het Synagogeplein in Venlo.
JCJ Vanderheyden (Den Bosch 1928-2012) speelde met het kader als een poort naar het transcendente, of zoals hij het zelf omschreef: “het kader lijkt de begrenzing van iets dat er niet is, een voorstelling van een mogelijke werkelijkheid. Zijn beeldtaal gaat via grote schilders uit de jaren 50 (Rothko, Newman) terug op pioniers van begin 20e eeuw (Mondriaan, Malewitsj, Kandinsky). Vanderheydens taal is echter leeg, stil en neutraal. In zijn schilderijen gaat het erom dat een actief element in de beeldtaal, als het ware, verandert in een receptief element. Door de abstracte aard van het beeld wordt ook een ander perspectief geopend, namelijk dat van een innerlijk landschap. Joseph Semahs (Bagdad 1948) oeuvre getuigt van een imposante zoektocht naar de betekenis van het menselijk bestaan:de verhouding tussen de mens en de medemens, tussen het zelf en de ander. Het is een poging een bijdrage te leveren tot onderling begrip en verdraagzaamheid, die hij combineert met inzichten uit religie, wetenschap en kunst. Zijn werk staat voor de traditie van liberaal humanistisch gedachtengoed van Baruch Spinoza tot de Franfurter Schule.
**Ton Slits ** (Valkenburg 1955) maakt een ontwerp voor een nieuw te realiseren kunstwerk op het Synagogeplein in Venlo. Volgens de adviescommissie doet het met de titel "Het verschuivend perspectief” recht aan de ‘genius loci’ van de plek. De symbolische beeldtaal van Ton Slits grijpt deels terug op oude vanitas symbolen als de zandloper en de schedel en op Christelijke iconografie als kelken en kruizen.
